ดึกดื่นค่ำคืนอันมืดมิด เสียงจิ้งรีดริ้วริกเรไรร้อง
คืนเดือนแรมไร้ซึ่งแสงจันทร์ส่อง บนท้องฟ้าไร้ดวงดาวปกคลุม
เมฆหมอกมืดพายุฝนบดบังไว้ ดวงดาวสดใสไม่อาจจะส่องสุม
เข็มนาฬิกาบอกเวลาว่า ๖ทุ่ม ใจร้อนรุ้มอยู่ในมุมแห่งราตรี
รัตติกาลยามค่ำคืนช่างเปลี่ยวนัก ด้วยใจรักคิดถึงน้องดวงจิตพี่
น้ำค้างพร่ำเย็นลมหนาวพัดมาที ด้นใจพี่ให้ระลึกนึกถึงเธอ
เธอจะหลับหรือยังฉันไม่รู้ แต่ที่รู้คือฉันยังรอเสมอ
ยังไม่หลับเพราะนึกรักเพียงเธอ แถมละเมอพร่ำเพ้อแทบบ้าตาย
