ปี 2558 สโมสรเลสเตอร์ซิตี้ได้รับการจัดอันดับว่ามี Social Media Improve หรือถูกพูดถึงเพิ่มขึ้นในโลกออนไลน์เป็นอันดับ 1 ของโลก นั่นคือส่วนหนึ่งของเทพนิยายแห่งวงการ
ฟุตบอลที่คนทั่วโลกปรบมือให้ความสำเร็จที่ไม่มีใครคาดคิดว่า ทีมฟุตบอลขนาดเล็กจะกลายเป็นแชมป์ของอังกฤษ ภายใต้การนำของ
อัยยวัฒน์ ศรีวัฒนประภา ชายผู้คลั่งไคล้ฟุตบอล ซึ่งเดินทางมาจากคนละทวีป
ในขณะที่เกมฟุตบอลไม่ได้ลดทอนความดุเดือด อัยยวัฒน์ก้าวขึ้นมาเป็นซีอีโอคนใหม่ของคิง เพาเวอร์ พร้อมบททดสอบที่ใหญ่กว่าเดิม และเทพนิยายเรื่องใหม่ที่เขากำลังจะเขียนต่อไป
ย้อนกลับไปพูดถึงเด็กชายอัยยวัฒน์ ภาพแรกที่นึกถึงคืออะไรครับ
ภาพที่คุณพ่อคุณ
แม่ทำ
งานหนัก ผมเป็นลูกคนเล็ก อาจโชคดีกว่าพี่ๆ เพราะตอนผมเกิด ครอบครัวเริ่มมีฐานะจากธุรกิจดิวตี้ฟรีแล้ว ขณะที่ผมก็เป็นลูกที่ติดคุณพ่อคุณ
แม่ ถ้าท่านยังไม่กลับบ้าน ผมจะไม่นอน เป็นแบบนั้นตั้งแต่เรียนอนุบาลถึงประถม ผมเรียนเซนต์คาเบรียลตั้งแต่ ป.1 – ม.6 เป็นสถานที่ฝึกฝนทั้งวิชาความรู้และการใช้ชีวิต วัยนั้นมีแต่ความสนุกกับเพื่อน ผมเป็นหัวโจกตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ส่วนหนึ่งอาจซึมซับมาจากคุณพ่อที่ใจกว้าง ชอบเลี้ยงเพื่อน ผมก็เป็นแบบนั้น แต่คุณพ่อทำให้เห็นว่า ที่คนรอบข้าง
ซาบซึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เพราะมาให้ท่านเลี้ยง แต่ทุกคนมีความสุขกับบรรยากาศนั้น
คำว่าหัวโจก หมายถึงมีเรื่องชกต่อยด้วยไหม
ไม่ครับ ผมซ่า แต่ไม่เกเร คือเปลี่ยนชุดนักเรียนแล้วไปเที่ยวกับเพื่อนต่อได้เลย แต่ไม่เล่นยา ไม่สูบบุหรี่ ไม่ต่อยตีกับใคร สามารถเข้ากับเพื่อนได้ทุกกลุ่ม ในโรงเรียนจะมีเด็กสองแบบ คือ ตั้งใจเรียนกับเกเร สำหรับผมอยู่ตรงกลาง คุยได้หมด
รู้มาว่าคุณอัยยวัฒน์เข้าห้องประชุมกับคุณพ่อตั้งแต่ยังเด็ก
ใช่ครับ คุณพ่อมีความคิดว่า การเรียนไม่ได้พิสูจน์ว่าเราเก่ง ท่านพูดเสมอว่า ไม่ต้องเรียน ออกมาทำงานเลยก็ได้ แต่คุณแม่ไม่ยอม (หัวเราะ) แต่พอโรงเรียนเลิก ผมจะแวะไปหาคุณพ่อคุณแม่ที่บริษัท วิ่งเล่นอยู่ในห้องทำงานของท่านบ้าง หลับบ้าง แต่ขณะเดียวกันก็ได้เห็นกระบวนการที่คุณพ่อเรียกประชุม ชมเชยและต่อว่าพนักงาน พออายุ 16 ปี คุณพ่อก็ให้เข้าประชุมบอร์ด ต้องฟังและจดรายละเอียดต่างๆ
คุณพ่อบอกไหมว่าทำไมต้องให้ประชุมด้วย
ไม่ครับ ท่านบอกให้เข้ามาฟัง ผมก็โอเค ใช้เวลา 2 – 3 ชั่วโมง ไม่ได้เสียหายอะไร ตอนนั้นยังไม่เข้าใจหรอกว่าตัวเลขที่จดลงกระดาษจะส่งผลอะไรในอนาคตบ้าง แต่การได้อยู่ใกล้ๆ ก็ทำให้รู้ว่า บริษัทเติบโตเร็วมาก ผมอยู่ในทุกประชุมสำคัญ ทำให้รู้ว่าคุณพ่อคิดอะไร เหตุผลที่เปิดดิวตี้ฟรีที่สุวรรณภูมิคืออะไร มีขั้นตอนอย่างไร ซึ่งเป็นความบังเอิญหรือคุณพ่อวางแผนไว้ก็ไม่รู้นะ (หัวเราะ) แล้วโชคดีที่ผมไม่ได้อึดอัดอะไรกับการเข้าประชุม กลับรู้สึกสนุกด้วยซ้ำ
แล้วเข้ามาทำงานที่คิงเพาเวอร์อย่างเป็นทางการเมื่อไรครับ
ปี 2552 ผมเข้ามาเป็นผู้ช่วยของคุณพ่อ ท่านไม่ได้กำหนดล่วงหน้านะครับว่าลูกแต่ละคนต้องอยู่ในบทบาทไหน แต่อาจเพราะพี่ๆ ไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่ชั้นมัธยม ส่วนผมอยู่ใกล้คุณพ่อตั้งแต่เด็กจนเรียนจบมหาวิทยาลัย จึงรู้ใจท่านเร็วกว่าคนอื่น แล้ววันที่ผมเข้ามาก็ไม่มีตำแหน่งในบริษัทว่าง คุณพ่อจึงให้เป็นผู้ช่วย พูดง่ายๆ คือ ทำงานตามสั่ง หรือเจเนอรัลเบ๊ (หัวเราะ)
หน้าที่ผมมีตั้งแต่กรองเอกสารก่อนถึงคุณพ่อ ประสานงานกับผู้ใหญ่ เป็นปีแรกที่ได้ประสบการณ์เยอะและทำงานหนัก ขณะที่ชีวิตส่วนตัวก็เต็มที่ ตอนกลางคืนไปเที่ยวกับเพื่อน คิดว่าร่างกายไหว แต่วันหนึ่งก็ป่วยจนต้องให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นจากที่คุณพ่อให้งานเยอะหรอก ผมเองที่แบ่งเวลาไม่เป็น หลังจากนั้นจึงจัดตารางเวลาใหม่ ชีวิตก็ดีขึ้น ยังเที่ยวเหมือนเดิม แต่ไม่เคยทำให้งานเสียนะครับ ผมคิดว่าถ้าตอนเช้ายังมาทำงานตรงเวลาได้จะทำให้คุณพ่อไว้ใจ ทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น ต่อให้เที่ยวหนักแค่ไหน ผมก็ยังทำงานได้ อย่างบางวันกลับถึงบ้านตอนตี 4 แต่พอ 6 โมงเช้าก็ไปตีกอล์ฟกับคุณพ่อต่อได้
