แต่...กลุ่มบริษัทที่มีทรัพย์สินน้อยกว่า 1 พันล้านดอลลาร์ก็ทำเรื่อง “อนาถบิณฑิกเศรษฐีไทยกับการลดความเหลื่อมล้ำ” ได้ ฉะนั้นจึงเป็นไปได้ว่า 1 กลุ่มบริษัทส่งเสริม 1 จังหวัดเท่านั้น...เพื่อเป็นการระลึกถึงคุณวิชัย กลุ่มคิง เพาเวอร์อาจเริ่มต้นก่อน 1 จังหวัด ซึ่งขอบเขตพื้นที่เป้าหมายชัดเจนจะทำให้ทำงานง่ายขึ้น
แยกย่อยต่อไปให้เห็นภาพ...ใน 1 จังหวัดขนาดกลาง โดยเฉลี่ยประกอบด้วย 100 ตำบล และ 1,000 หมู่บ้าน...1 : 100 : 1,000 คือหน่วยของการส่งเสริม ระดับจังหวัดคือประชาคมจังหวัด ระดับตำบล คือประชาคมตำบล ระดับหมู่บ้านหรือชุมชน คือสภาผู้นำชุมชนหรือองค์กรชุมชน
ประชาคมจังหวัด ประชาคมตำบล และสภาผู้นำชุมชน ควรได้รับการส่งเสริมให้มีความเข้มแข็งสามารถจัดการพัฒนาจังหวัดอย่างบูรณาการ โดยมีชุมชนท้องถิ่นเป็นตัวตั้ง 8 เรื่องเชื่อมโยงอยู่ในกันและกัน คือ... “เศรษฐกิจ–จิตใจ–สังคม–สิ่งแวดล้อม–วัฒนธรรม–สุขภาพ–การศึกษา–ประชาธิปไตย”
“ทรัพยากรเพื่อการพัฒนา” ในแต่ละพื้นที่และที่จะดึงมาได้จากนอกพื้นที่นั้นมีมากมายมหาศาล แต่ทรัพยากรเหล่านี้อยู่อย่างกระจัดกระจาย ขาดวิสัยทัศน์ เป้าหมายร่วม จึงขาดความมุ่งมั่นร่วมกันจึงไม่มีพลังในการพัฒนา กลไกที่เป็นทางการไม่สามารถรวมพลังเหล่านี้ได้ เพราะความเป็นทางการเน้นกฎหมาย กฎระเบียบ การควบคุม...แต่ “ภาคธุรกิจ” มีจุดแข็งที่ความคล่องตัวในการจัดการไปสู่ความสำเร็จ
ซึ่งอาจเรียกว่า “สัมฤทธิศาสตร์” อาจารย์ประเวศ บอกว่า สัมฤทธิศาสตร์เป็นส่วนที่ขาดหายไปในระบบที่เป็นทางการ และเป็นปัญหาใหญ่ของประเทศ ภาคธุรกิจที่ประสบความสำเร็จจะมีจุดแข็งเรื่อง สัมฤทธิศาสตร์มากที่สุดที่ภาคอื่นๆไม่มี จึงควรใช้จุดแข็งนี้เข้ามาอุดช่องโหว่ของระบบที่เป็นทางการ
“กลุ่มบริษัทควรสำรวจทรัพยากรเพื่อการพัฒนาทั้งหมดในจังหวัด...ที่จังหวัดจะดึงเข้ามาใช้ได้ ส่งเสริมให้เกิดวิสัยทัศน์ เป้าหมายร่วม...รวมพลังทั้งในระดับจังหวัด ระดับตำบล ระดับหมู่บ้าน เต็มพื้นที่จังหวัด”
ณ วันนี้ มีตัวอย่างเรื่องดีๆ กระจายอยู่ตามที่ต่างๆ เช่น เรื่อง...เกษตรพึ่งตนเอง วิสาหกิจชุมชน การจัดการท่องเที่ยวชุมชน การจัดการขยะ พลังงานชุมชน ธนาคารความดี การจัดการศึกษาโดยท้องถิ่น การดูแลผู้สูงอายุในชุมชน การมีสถาบันการเงินชุมชน ฯลฯ
ที่โดดเด่น...มีตัวอย่างสถาบันการเงินของชุมชนระดับตำบลที่จัดการได้ดี มีเงินหมุนเวียนในหนึ่งตำบลกว่า 100 ล้านบาททีเดียว...จุดสำคัญคือเป็นเครื่องมือของประชาชนในการออม การลงทุน การฝึกอบรม การอาชีพ สวัสดิการสังคม ซึ่งสถาบันการเงินของชุมชนเช่นนี้ควรมีในทุกตำบลทั่วประเทศ
ถึงตรงนี้แล้วเชื่อมั่นได้ว่า “ภาคธุรกิจ”...กลุ่มบริษัทควรศึกษาสำรวจทั่วประเทศว่าขณะนี้มีชุมชนท้องถิ่นใด มีความเข้มแข็งทำเรื่องดีๆอะไร แล้วนำ เรื่องดีๆทุกเรื่องมาส่งเสริมต่อยอดให้เกิดขึ้นเต็มพื้นที่จังหวัด ที่ตนส่งเสริม ซึ่งภาคธุรกิจชำนาญเรื่องการต่อยอดความสำเร็จอยู่แล้ว
นอกจากนี้ยังมีเรื่อง...ทรัพยากรทางการศึกษา...การพัฒนาอย่างบูรณาการ ระบบข้อมูลข่าวสารและการสื่อสารของพื้นที่ ในการพัฒนาจังหวัดอย่างบูรณาการโดยเอาชุมชนท้องถิ่นเป็นตัวตั้งควรมีข้อมูลข่าวสารเต็มพื้นที่ และสื่อสารให้รู้ถึงกัน รวมทั้งสื่อสารออกไปภายนอก
...ส่งเสริมให้ชุมชนท้องถิ่นมีอำนาจต่อรองเชิงนโยบาย...การเรียนรู้ร่วมกันในการปฏิบัติ ระหว่างทุกฝ่ายในสถานการณ์จริง คือเครื่องมืออันทรงพลังที่จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐาน...ความสำเร็จ
การเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐาน…ระดับบุคคล ระดับองค์กร ระดับสังคม ศักยภาพสูงสุดของความเป็นมนุษย์อยู่ที่สามารถเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐาน
“ถ้ากลุ่มคิง เพาเวอร์เริ่มต้นหนึ่งจังหวัด เพื่อเป็นเครื่องรำลึกถึงคุณวิชัย ศรีวัฒนประภา ต่อไปก็จะมีกลุ่มบริษัทอื่นตามจนครบ 76 จังหวัด...อนาถบิณฑิกเศรษฐีไทยกับการลดความเหลื่อมล้ำ ก็จะเป็นความจริงให้โลกเห็นว่าหัวใจแห่งความเป็นมนุษย์เป็นธรรมชาติที่มีอยู่จริง”
“สังคมสันติสุข”... ที่มีการอยู่ร่วมกันอย่าง...“สันติสมดุล” ระหว่าง “คน” กับ “คน” และระหว่างคนกับธรรมชาติแวดล้อมได้ อันเป็นสังคมศรีอาริยะก็คงไม่ไกลเกินจริง.
from https://www.thairath.co.th/content/1418773
